Το 1934 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σλαβική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Σόφιας «Αγ. Κλήμης της Αχρίδας» κι αφού εργάσθηκε για μικρή περίοδο σε σχολείο, έφυγε για την Αθήνα με σκοπό να μάθει την ελληνική γλώσσα.

Κατά την περίοδο 1936-1942 εργάσθηκε στη βουλγαρική διπλωματική Αντιπροσωπεία στην Αθήνα.
Από το 1942 εργάζεται στη βουλγαρική Αντιπροσωπεία στη Μπρατισλάβα, όπου μένει μέχρι το 1945 (για ένα διάστημα αυτής της περιόδου ήταν απομονωμένος με αίτημα των σλοβακικών Αρχών).

Κατά την περίοδο 1945-1949 εργάζεται στη βουλγαρική Αντιπροσωπεία στη Βαρσοβία.
Μετά την επιστροφή του στη Σόφια, ο Γκέτσεβ απολύθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών, διότι δεν ήταν μέλος του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Αρχίζει να εργάζεται ως συντάκτης σε διάφορα περιοδικά. Από τις αρχές της δεκαετίας του 50 αρχίζει να μεταφράζει ελληνική ποίηση στη βουλγαρική γλώσσα.
Το 1996 ο Στέφαν Γκέτσεβ τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το «Χρυσό Σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής». Το 1999 τιμήθηκε με το «Χρυσό μετάλλιο» από την Ελληνική Ένωση Μεταφραστών.
Τιμήθηκε από τον Υπουργό Πολιτισμού και ενημέρωσης της Γαλλίας με τη διάκριση «Ιππότης του παράσημου για την τέχνη και τον πολιτισμό» το 1998.

Ο Στέφαν Γκέτσεβ απεβίωσε στη Σόφια τον Ιανουάριο 2000.

Από τη δημιουργική του δράση εξέχουσα θέση κατέχουν: η ποιητική συλλογή «Σημειωματάριο» (δημοσιεύθηκε το 1967, αλλά απαγορεύθηκε από τις Αρχές, διότι θεωρήθηκε ότι δεν συνάδει με την ιδεολογία του Κομμουνιστικού Κόμματος). Το μυθιστόρημα «Η γέφυρα» (1983), η συλλογή διηγημάτων «Σκληρή ευεργέτις» (1994), συλλογή διηγημάτων «………..» (1994), τα διηγήματα «Η Βικτώρια και οι γιοί της» (1995) και το «Γνώθι σαυτόν» ( το κύκνειο άσμα του που εκδόθηκε το 2000 μετά το θάνατό του). Δημοσιεύει επίσης το θεατρικό έργο «Ο Γολγοθάς του Βαραββά» (1999), το οποίο ανέβηκε στο θέατρο «Εθνικό Μέγαρο Πολιτισμού» και το θεατρικό «Η δίκη για την εξαφάνιση του σώματος του Ιησού του Ναζωραίου», που ανέβηκε στο Κέντρο Τεχνών στην Ουάσιγκτον.

Από το μεταφραστικό του έργο – ο Στέφαν Γκέτεβ μεταφράζει από την ελληνική στη βουλγαρική γλώσσα την ποίηση των Κώστα Καβάφη, Άρη Δικταίου, Γεωργίου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Υφαντή, καθιστώντας δυνατή την προσέγγισή τους από το βουλγαρικό κοινό. Από τη γαλλική γλώσσα, μεταφράζει ανθολογία των γάλλων ποιητών – σουρεαλιστών και «Les Chants de Maldoror» του Conte de Lautreamont. Μετέφρασε την «Alice Through the Looking Glass» του Lewis Carroll από την αγγλική στη βουλγαρική γλώσσα.

Έγραψε την αυτοβιογραφία του κατά την περίοδο 1936-1992 υπό τον τίτλο: «Οι φίλοι μου οι έλληνες». Το έργο αυτό αναφέρεται σε όλους τους έλληνες φίλους του, με τους οποίους είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις σ’ αυτήν την 60ετή περίοδο.
Η δημιουργική του δράση έχει συμβάλει ιδιαίτερα στη γνωριμία του βουλγαρικού λαού με τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και στη φιλία που ακολούθησε ανάμεσα στους δύο λαούς. Η γέφυρα, την οποίαν ο Στέφαν Γκέτσεβ οικοδομεί στην εποχή του, υπάρχει μέχρι και σήμερα, αφού μέχρι και σήμερα οι δύο λαοί συνεχίζουν να οικοδομούν πάνω σ’ αυτήν, έτσι ώστε να αναπτύσσεται η φιλία τους.